Archeologische akkers

Laatst bijgewerkt: 05-05-2025


Definitie

Archeologische akkers, ook wel 'Celtic Fields' of raatakkers genoemd, zijn prehistorische akkersystemen gekenmerkt door kleine, onregelmatige velden, vaak omgeven door lage aarden walletjes of greppels.

Omschrijving

Deze akkersystemen dateren in Nederland doorgaans uit de IJzertijd, maar de aanleg van de walletjes kan al in de Midden- of Late Bronstijd zijn begonnen en doorlopen tot in de Romeinse tijd. Ze vormen een samenhangend en aaneengesloten geheel van akkers. Archeologische akkers vertegenwoordigen een vroege vorm van georganiseerde landbouw en geven inzicht in de landbouwpraktijken, het landgebruik en de nederzettingspatronen van vroegere culturen. Het onderzoek naar deze veldsystemen, die soms ook overblijfselen van bewoning bevatten, draagt bij aan de kennis over de evolutie van landbouwmethoden en de sociale organisatie van prehistorische gemeenschappen.

Kenmerken en datering

Archeologische akkers, specifiek aangeduid als 'Celtic Fields' of raatakkers, onderscheiden zich door hun kleine, vaak vierkante tot rechthoekige percelen met afgeronde hoeken. Deze velden worden begrensd door lage aarden walletjes, greppels of stenen muurtjes. In Nederland worden deze systemen veelal gedateerd in de IJzertijd, hoewel de aanleg van de omwalling soms al in de Midden- of Late Bronstijd is begonnen en het gebruik doorliep tot in de Romeinse tijd. Ze vormen een complex van aaneengesloten akkers die het prehistorische cultuurlandschap kenmerken.

Gebruikte bronnen: