Wrijvingsweerstand
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Wrijvingsweerstand is de kracht die de beweging van twee oppervlakken ten opzichte van elkaar tegengaat.
Omschrijving
In de bouwkunde en civiele techniek speelt wrijvingsweerstand een belangrijke rol bij het ontwerp en de stabiliteit van constructies. Het treedt op tussen verschillende materialen en oppervlakken die met elkaar in contact komen en ten opzichte van elkaar bewegen of willen bewegen. De wrijvingsweerstand hangt af van factoren zoals de ruwheid en materiaaleigenschappen van de contactoppervlakken en de contactdruk. Een lage wrijvingsweerstand betekent dat er minder kracht nodig is om beweging te veroorzaken, terwijl een hoge wrijvingsweerstand meer kracht vereist.
Toepassing in de geotechniek
In de geotechniek, de tak van de civiele techniek die zich bezighoudt met het gedrag van grond en gesteente, is wrijvingsweerstand cruciaal bij funderingstechnieken. Bij funderingen op palen draagt de wrijvingsweerstand langs de schacht van de paal bij aan het draagvermogen. Deze schachtwrijving, ook wel kleef genoemd, is de weerstand die de omringende grond uitoefent op het oppervlak van de paal. Sonderingen, waarbij een conus de grond in wordt gedrukt, meten onder andere de wrijvingsweerstand om inzicht te krijgen in de draagkracht en opbouw van de bodem.
Vergelijkbare termen
Wrijvingskracht
Gebruikte bronnen: