Wrijvingscoëfficiënt
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De wrijvingscoëfficiënt is een dimensieloos getal dat de mate van wrijving tussen twee contactoppervlakken aangeeft en gelijk is aan de verhouding tussen de wrijvingskracht en de normaalkracht.
Omschrijving
De wrijvingscoëfficiënt, vaak aangeduid met het symbool μ (mu), is een belangrijke factor in diverse bouwtoepassingen. Het beschrijft de weerstand die optreedt wanneer twee oppervlakken langs elkaar bewegen of de neiging hebben te bewegen. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de statische wrijvingscoëfficiënt (μs), die geldt op het moment dat beweging begint, en de dynamische of kinetische wrijvingscoëfficiënt (μk), die geldt tijdens beweging. De statische wrijvingscoëfficiënt is doorgaans hoger dan de dynamische. De waarde van de wrijvingscoëfficiënt wordt beïnvloed door de eigenschappen van de materialen, zoals ruwheid en gladheid, en kan experimenteel worden bepaald.
Toepassing in de Bouw
In de bouwkunde wordt de wrijvingscoëfficiënt gebruikt bij berekeningen van onder andere de stabiliteit van constructies, zoals de slipweerstand van vloeren en trappen, en de stabiliteit van grondlagen bij funderingen. Ook bij het ontwerpen van verbindingen waarbij wrijving een rol speelt, zoals bij voetplaten, is kennis van de wrijvingscoëfficiënt essentieel. De coëfficiënt helpt bepalen hoeveel horizontale kracht kan worden overgedragen via wrijving tussen bijvoorbeeld staal en beton. Factoren zoals vochtigheid of de aanwezigheid van oplegmaterialen kunnen de effectieve wrijvingscoëfficiënt beïnvloeden.
Vergelijkbare termen
Slipweerstand
Gebruikte bronnen: