Wrijving
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Wrijving is een weerstandskracht die optreedt tussen twee oppervlakken die langs elkaar bewegen of de neiging hebben om te bewegen.
Omschrijving
Wrijving is een natuurkundig fenomeen dat ontstaat door de interactie tussen contactoppervlakken. Het speelt een belangrijke rol in diverse toepassingen, waaronder in de bouwkunde. De mate van wrijving wordt beïnvloed door factoren zoals de ruwheid van de oppervlakken, de eigenschappen van de materialen en de kracht waarmee de oppervlakken tegen elkaar worden gedrukt. Wrijving kan worden onderverdeeld in statische wrijving, waarbij de oppervlakken niet ten opzichte van elkaar bewegen, en kinetische wrijving, waarbij de oppervlakken wel bewegen. In de bouw wordt wrijving benut voor stabiliteit, zoals bij verbindingen met bouten en moeren of het voorkomen van verschuivingen in funderingen.
Vergelijkbare termen
Schuifweerstand
Gebruikte bronnen: