Waterdichtheid
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Waterdichtheid is de eigenschap van een materiaal of constructie die voorkomt dat water binnendringt.
Omschrijving
Waterdichtheid is in de bouw essentieel om constructies te beschermen tegen vocht en de levensduur te waarborgen. Dit wordt bereikt door het dichten van kieren en naden in de bouwconstructie. Materialen zoals waterdicht beton, waterkerende membranen, folies (zoals DPC), coatings, rubberen membranen en waterdichte voegmiddelen worden toegepast in diverse bouwdelen zoals funderingen, kelders, daken en gevels. Het Bouwbesluit stelt eisen aan de waterdichtheid van uitwendige scheidingsconstructies, zoals gevels en daken, om het binnendringen van vocht te beperken. De bepaling van waterdichtheid van bijvoorbeeld ramen en deuren gebeurt door middel van testen volgens genormaliseerde methoden, zoals NEN-EN 1027.
Waterdicht bouwen en ruwbouw
Waterdicht bouwen is het dichten van ongewenste openingen in de constructie van een gebouw. De ruwbouwfase van een gebouw is de periode waarin de fundering, muren, vloeren en het dak worden geplaatst. Een gebouw wordt als wind- en waterdicht beschouwd wanneer deze ruwbouwfase is voltooid en het huis van binnen beschermd is tegen wind en water.
Meetmethoden en normen
De waterdichtheid van gebouwonderdelen kan worden bepaald met metingen volgens normen zoals NEN 2778, NEN-EN 1027 of NEN-EN 13051. Bij deze metingen wordt bijvoorbeeld een geveldeel onder waterbelasting getest met oplopende drukverschillen. De resultaten worden geclassificeerd volgens normen zoals NEN-EN 12208 voor ramen en deuren. Voor werkkleding die bescherming moet bieden tegen weersomstandigheden zoals regen, sneeuw, mist en vochtigheid, geldt de EN 343-norm, die eisen stelt aan zowel waterdichtheid als waterdampweerstand.
Vergelijkbare termen
Waterbestendigheid
Gebruikte bronnen: