Waterdampdoorlatendheid
Definitie
Waterdampdoorlatendheid is de eigenschap van een materiaal om waterdamp door te laten, uitgedrukt in een waarde die aangeeft hoeveel waterdamp er per tijdseenheid door een materiaal kan diffunderen.
Omschrijving
Waterdampdoorlatendheid, ook wel dampdiffusieweerstand genoemd, is een cruciale eigenschap in de bouw, vooral bij het ontwerpen van dampopen of dampremmende constructies. Het wordt vaak uitgedrukt in de dampdiffusieweerstandsfactor (µ-waarde), die aangeeft hoe veel keer slechter een materiaal waterdamp doorlaat in vergelijking met een even dikke laag lucht. Materialen met een lage µ-waarde, zoals houtvezelplaten of kalkpleister, zijn zeer dampopen en bevorderen een gezond binnenklimaat door vocht af te voeren. Materialen met een hoge µ-waarde, zoals bitumen of folies, worden gebruikt als dampremmers om vochtproblemen in constructies te voorkomen.In de praktijk is waterdampdoorlatendheid belangrijk voor het voorkomen van condensatie in constructies, wat kan leiden tot schimmelvorming of houtrot. Bij het ontwerpen van gevels, daken of vloeren moet rekening worden gehouden met de dampdoorlatendheid van materialen om een goede vochtbalans te waarborgen. Duurzaamheidsaspecten spelen hierbij een rol, omdat dampopen constructies vaak energiezuiniger zijn en bijdragen aan een gezond binnenmilieu. Problemen kunnen ontstaan wanneer materialen met sterk verschillende dampdoorlatendheid worden gecombineerd, wat kan leiden tot vochtophoping en schade.
Vergelijkbare termen
Dampdiffusieweerstand