Warmtetransmissie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Warmtetransmissie is de overdracht van thermische energie van een warmer naar een kouder gebied, welke plaatsvindt door geleiding, convectie en straling.
Omschrijving
In de bouwkunde is warmtetransmissie een essentieel begrip voor het realiseren van energiezuinige gebouwen. Het omvat het totale warmteverlies dat optreedt door temperatuurverschillen over constructies zoals muren, ramen en vloeren. Een goede beheersing van warmtetransmissie draagt bij aan een comfortabel binnenklimaat en lagere energiekosten. Factoren die hierbij een rol spelen zijn onder meer de kwaliteit van isolatiematerialen, de oriëntatie van het gebouw en zoninstraling.
Vormen van warmtetransmissie
Warmtetransmissie vindt plaats via drie mechanismen: Geleiding is warmtetransport door direct contact tussen deeltjes, wat vooral in vaste stoffen gebeurt. Convectie is warmtetransport via de beweging van vloeistoffen of gassen, bijvoorbeeld door luchtstromen in een spouwmuur of in een ruimte. Straling is warmteoverdracht via elektromagnetische golven, zoals de warmte van de zon of van een radiator.
Warmtetransmissieberekening
Om de benodigde verwarmingscapaciteit van een gebouw of ruimte te bepalen, wordt een warmtetransmissieberekening uitgevoerd. Deze berekening houdt rekening met het warmteverlies door constructiedelen op basis van temperatuurverschillen en de warmtedoorgangscoëfficiënt (U-waarde) van de materialen. Hoewel de term 'transmissieberekening' soms wordt gebruikt als synoniem voor warmteverliesberekening, is het strikt genomen slechts een onderdeel daarvan; een volledige warmteverliesberekening omvat ook verliezen door ventilatie en infiltratie.
Vergelijkbare termen
Thermische geleiding
Gebruikte bronnen: