Warmteafgifte
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Warmteafgifte is het proces waarbij een verwarmingssysteem of warmtebron warmte overdraagt aan een ruimte, met als doel deze te verwarmen.
Omschrijving
Warmteafgifte is een cruciaal onderdeel van verwarmingssystemen. De mate van warmteafgifte wordt beïnvloed door factoren zoals het type verwarmingselement, de temperatuur van het afgiftemedium (bijvoorbeeld water) en de isolatie van de ruimte. Warmte kan op verschillende manieren worden overgedragen, waaronder convectie (via luchtstroming) en straling (via infraroodstraling). Bijna alle verwarmingssystemen maken in meer of mindere mate gebruik van beide methoden van warmteoverdracht. Gangbare systemen voor warmteafgifte in de bouw zijn onder andere radiatoren, vloerverwarming, convectoren en ventilo-convectoren. Radiatoren geven warmte af via zowel convectie als een klein deel straling. Vloerverwarming verwarmt de ruimte voornamelijk door middel van straling. Ventilo-convectoren kunnen meer en sneller warmte afgeven door een ingebouwde ventilator. Een goede warmteafgifte is essentieel voor zowel comfort als energie-efficiëntie. Een niet optimaal ingesteld verwarmingssysteem kan leiden tot ongelijkmatige warmteverdeling en een hoger energieverbruik. Het correct dimensioneren van de warmteafgifte-elementen is belangrijk om het berekende warmteverlies van een ruimte te compenseren. Bij lagetemperatuurverwarming (LTV), vaak toegepast in combinatie met duurzame warmteopwekkers zoals warmtepompen, is de aanvoertemperatuur van het water lager (tussen 35°C en 55°C). Dit vereist vaak grotere afgifte-elementen, zoals grotere radiatoren of vloerverwarming, om voldoende warmte te kunnen leveren. Warmtepompen leveren doorgaans een stabiele en gelijkmatige warmteafgifte.
Vergelijkbare termen
Warmteoverdracht
Gebruikte bronnen: