Vlechting
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een vlechting is een metseltechniek die wordt toegepast op de schuine randen van puntgevels, waarbij wigvormige metselstukken loodrecht op de schuine gevelrand worden aangebracht.
Omschrijving
Vlechtingen, ook wel bekend als boerenvlechtwerk of Gelderse vlecht, worden voornamelijk gebruikt op de schuine zijden van punt-, top- en tuitgevels. De afzonderlijke wigvormige delen in het metselwerk worden beitels of tanden genoemd. Deze beitels bestaan meestal uit vier tot acht lagen baksteen en worden zaagtandvormig ingelaten in de horizontale metsellagen. Historisch gezien hadden vlechtingen een constructieve functie door de gevelranden te verstevigen en te helpen bij de afwatering van regenwater. Ze zorgen voor een rechte en gladde afwerking van de schuine muurtop. Tegenwoordig worden geveltoppen vaak afgedekt met zinken platen voor een betere waterkering, maar vlechtingen worden nog steeds toegepast voor hun traditionele uitstraling. Het aanbrengen van vlechtingen vereist vakmanschap.
Ook bekend als en onderdelen
Synoniemen voor vlechting zijn onder andere boerenvlechtwerk, boerenvlecht en Gelderse vlecht. De individuele, wigvormige metselstukken waaruit een vlechting is opgebouwd, worden beitels of tanden genoemd. Een vlechting is het geheel van deze beitels langs één schuine gevelrand.
Vergelijkbare termen
Scholekster
Gebruikte bronnen: