Vlakken
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een vlak in de bouwkunde is een plat oppervlak dat als referentie dient voor het bepalen van maten, hoeken en posities van bouwelementen.
Omschrijving
In de bouw worden vlakken gebruikt als basis voor metingen, bijvoorbeeld bij het uitzetten van funderingen of het plaatsen van wanden. Vlakken kunnen horizontaal, verticaal of schuin zijn. Ze zijn essentieel voor een nauwkeurige en stabiele constructie. Afwijkingen in vlakken kunnen problemen veroorzaken, zoals scheefstand van muren. Vlakken vormen fundamentele onderdelen in bouwkundige ontwerpen en constructies, zoals muren, vloeren en daken. Deze kunnen zowel dragende als niet-dragende functies hebben.
Dragende en niet-dragende vlakken
Dragende vlakken, zoals dragende muren, hebben een constructieve functie en dragen bij aan de stabiliteit van het bouwwerk door belastingen van bovenliggende verdiepingen of het dak over te dragen. Ze vereisen een gefundeerde ondergrond en mogen niet zomaar worden verwijderd. Niet-dragende vlakken, zoals niet-dragende binnenwanden, hebben geen constructieve functie en worden voornamelijk gebruikt voor ruimtescheiding of als scheidingswand. Deze kunnen, mits er geen constructieve gevolgen zijn, verwijderd worden. Materialen voor niet-dragende wanden kunnen anders zijn dan voor dragende muren.
Vlakken in verschillende contexten
De term 'vlak' komt in verschillende bouwkundige contexten voor. Zo wordt gesproken over een 'bouwvlak', een duidelijk omlijnd stuk grond waarbinnen gebouwd mag worden volgens het bestemmingsplan. In de architectuur kan 'geleding' verwijzen naar een onderverdeling van een gevel in kleinere vlakken. Bij constructies wordt onderscheid gemaakt tussen krachten 'in het vlak' (parallel aan het vlak) en 'uit het vlak' (loodrecht op het vlak), wat relevant is voor de stabiliteit en bevestiging van elementen. Ook bij het bepalen van de gebruiksoppervlakte van een ruimte wordt gemeten tussen opgaande scheidingsconstructies, zoals dragende wanden.
Gebruikte bronnen: