Verwarming
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Verwarming is het proces en het systeem dat gebruikt wordt om de temperatuur in een gebouw of ruimte te verhogen, veelal door warmte centraal op te wekken en via een afgiftesysteem te verspreiden.
Omschrijving
Bij verwarming in de bouw wordt meestal gesproken van een verwarmingssysteem dat warmte centraal opwekt, bijvoorbeeld met een ketel, en deze warmte via een distributiesysteem (leidingen) transporteert naar verschillende ruimtes. De warmte wordt vervolgens afgegeven aan de ruimte via afgiftesystemen zoals radiatoren, convectoren, vloerverwarming of wandverwarming. Het doel is om een aangename binnentemperatuur te realiseren. De verwarmingscapaciteit, uitgedrukt in kilowatt (kW), geeft aan hoeveel warmte een systeem maximaal kan leveren. Factoren zoals de isolatie van het gebouw en de buitentemperatuur beïnvloeden de benodigde verwarmingscapaciteit.
Onderdelen van een CV-installatie
Een complete centrale verwarmingsinstallatie bestaat doorgaans uit drie hoofdonderdelen: de opwekinstallatie (zoals een HR-ketel of warmtepomp), het transportdeel (de leidingen die het warme water vervoeren) en het afgiftesysteem (radiatoren, convectoren, vloer- of wandverwarming). Het verwarmde water circuleert in een gesloten circuit: warm water wordt naar de afgiftesystemen gepompt, geeft daar warmte af en stroomt afgekoeld terug naar de ketel.
Soorten Afgiftesystemen
Afgiftesystemen verspreiden de opgewekte warmte in de ruimte. Radiatoren en convectoren verwarmen de lucht die daardoor stijgt, wat zorgt voor luchtcirculatie. Vloerverwarming en wandverwarming verwarmen de vloer of wand direct, die vervolgens warmte afgeeft aan de lucht in de ruimte via straling. Vloerverwarming wordt steeds vaker toegepast vanwege voordelen zoals energiezuinigheid en esthetiek. De keuze van het afgiftesysteem kan afhangen van factoren zoals de gewenste temperatuur, het type gebouw en de mate van isolatie.
Vergelijkbare termen
Verwarmingsinstallatie
Gebruikte bronnen: