Vermoeiingsbreuk
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een vermoeiingsbreuk is een breuk die ontstaat in een materiaal als gevolg van herhaalde of cyclische belastingen, waarbij scheurtjes geleidelijk groeien tot het materiaal bezwijkt.
Omschrijving
Vermoeiingsbreuken komen voor in materialen die onderhevig zijn aan wisselende spanningen, zelfs als deze spanningen onder de maximale statische treksterkte van het materiaal blijven. De breuk begint vaak bij een onvolkomenheid in het materiaal, zoals een kras, bewerkingsgroef, gietnaad of putroest. Rond zo'n onvolkomenheid concentreren de spanningen zich, waardoor een klein haarscheurtje kan ontstaan. Door de herhaalde belasting groeit dit scheurtje langzaam uit. Wanneer de resterende doorsnede van het materiaal de belasting niet meer kan dragen, treedt plotselinge breuk op. Dit maakt vermoeiingsbreuken gevaarlijk, omdat ze zich vaak niet van tevoren aankondigen.
Herkenning en oorzaken
Een vermoeiingsbreuk is achteraf te herkennen aan het breukvlak. Dit oppervlak vertoont vaak kenmerken die lijken op concentrische ringen of 'beach marks' die uitwaaieren vanaf het beginpunt van de breuk. Het breukvlak kan glad zijn in de zones waar de scheur geleidelijk groeide, en ruw in het gebied van de uiteindelijke breuk. Oorzaken van vermoeiing kunnen divers zijn, waaronder spanningsconcentraties door kerven of onregelmatigheden, en onvoldoende voorspanning bij boutverbindingen. Ook lassen en verhoogde temperaturen kunnen de vermoeiingssterkte van materialen beïnvloeden.
Vergelijkbare termen
Spanningscorrosie
Gebruikte bronnen: