Verankeringsanker
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een verankeringsanker, of kortweg anker, is een bevestigingselement dat wordt gebruikt om constructiedelen veilig en stabiel aan een ondergrond zoals beton of metselwerk te bevestigen.
Omschrijving
Verankeringsankers zijn onmisbaar in de bouw en civiele techniek voor het overbrengen van krachten tussen een constructie en de onderliggende of aangrenzende structuur. Ze zorgen voor een solide verbinding die essentieel is voor de stabiliteit en structurele integriteit van bouwwerken. Ankers worden toegepast voor diverse constructies, waaronder staalconstructies, gevelsystemen, leuningen, machines en trappen. De keuze van het anker hangt af van de ondergrond, de te verwachten belasting en de specifieke toepassing. Materialen variëren, waarbij staal en roestvrij staal veelvoorkomend zijn. De installatie kan verschillen per type anker, maar correcte montage volgens de instructies van de fabrikant is cruciaal voor de draagkracht en veiligheid.
Typen en Toepassingen
Er bestaat een breed scala aan verankeringsankers, elk geschikt voor specifieke situaties en ondergronden. Veelgebruikte typen zijn chemische ankers, mechanische ankers (zoals keilbouten en spreidankers) en schroefankers. Chemische ankers maken gebruik van een tweecomponentenmortel of hars die uithardt in het boorgat en het anker fixeert zonder spanning in het bouwmateriaal te introduceren, wat ze geschikt maakt voor brozere materialen zoals metselwerk. Mechanische ankers klemmen zich vast door spreiding of ondersnijding en worden veel toegepast in massieve materialen zoals beton. Schroefankers snijden hun eigen schroefdraad in het bouwmateriaal. Daarnaast zijn er specialistische ankers zoals instortankers die tijdens het betonstorten worden geplaatst, doorsteekankers, inslagankers, en ankers specifiek voor holle materialen of zware toepassingen zoals in damwandconstructies of voor voorspanning.
Vergelijkbare termen
Bevestigingsanker
Gebruikte bronnen: