Veengrond
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Veengrond is een grondsoort die voor meer dan de helft uit gehumificeerd (gedeeltelijk afgebroken) plantaardig materiaal bestaat en voorkomt in natte, zuurstofarme omstandigheden.
Omschrijving
Veengrond ontstaat in natte milieus waar plantenresten langzaam vergaan door gebrek aan zuurstof. Het is opgebouwd uit organisch materiaal met een hoog vochtgehalte. Door het organische materiaal en het hoge vochtgehalte is veengrond over het algemeen zacht en samendrukbaar, wat het een minder draagkrachtige bodem maakt.
Eigenschappen en uitdagingen voor bouw
Kenmerkend voor veengrond is de donkerbruine tot zwarte kleur en de zachte, sponsachtige textuur met zichtbare plantenresten. De grond kan inklinken, wat betekent dat het volume afneemt door verlies van water of lucht, vooral onder belasting of bij drooglegging. Dit kan leiden tot verzakkingen van constructies. Veengrond laat niet gemakkelijk water door, maar kan wel veel water vasthouden. Bij uitdroging kan de grond krimpen en scheuren vertonen. Bouwen op veengrond vereist daarom specifieke aandacht voor de fundering om verzakkingen te voorkomen.
Oplossingen voor fundering
Om op veengrond te bouwen, is een degelijke fundering essentieel die de belasting gelijkmatig verdeelt en diep genoeg reikt om stabielere onderlagen, zoals een zandlaag, te bereiken. Een grondig bodemonderzoek is noodzakelijk om de eigenschappen van de veengrond in kaart te brengen. Veelgebruikte methoden zijn paalfunderingen die de stabiele ondergrond bereiken, of schroeffunderingen (schroefpalen) die diep in de grond worden gedraaid en minder verstoring veroorzaken dan traditionele methoden zoals betonplaten. Ook een plaatfundering kan een optie zijn. Grondverbetering door het toevoegen van zand kan de draagkracht vergroten. Het nat houden van de grond kan helpen om snelle inklinking te beperken.
Vergelijkbare termen
Klei
Gebruikte bronnen: