Unitbouw
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Unitbouw is een bouwmethode waarbij gebouwen worden opgebouwd uit geprefabriceerde, modulaire eenheden die in een fabriek worden vervaardigd en vervolgens op locatie worden gassembleerd.
Omschrijving
Bij unitbouw, ook wel systeembouw of modulaire bouw genoemd, worden complete delen van een gebouw, zoals woonunits of kantoorunits, geprefabriceerd in een geconditioneerde omgeving zoals een fabriek. Deze units zijn vaak zelfdragend en kunnen, afhankelijk van het ontwerp, gestapeld of geschakeld worden om grotere gebouwen te vormen. Op de bouwplaats worden de modules getransporteerd en met behulp van een kraan op hun plek gezet, waarna ze worden aangesloten en afgewerkt. Deze bouwmethode maakt snellere realisatie mogelijk, minder afval op locatie en onafhankelijkheid van weersomstandigheden tijdens het grootste deel van de bouw.
Toepassingen
Unitbouw wordt toegepast voor diverse doeleinden, waaronder tijdelijke huisvesting zoals bouwketen, noodgebouwen en studentenwoningen, semi-permanente gebouwen zoals scholen en kantoren, en in toenemende mate ook voor permanente bouw, zoals kleine woningen (tiny houses) en zorgwoningen.
Voordelen
Voordelen van unitbouw zijn onder andere een snellere bouwtijd doordat veel werkzaamheden in de fabriek plaatsvinden, minder hinder op de bouwplaats, een hogere en constantere kwaliteit door productie onder geconditioneerde omstandigheden, en de mogelijkheid om units relatief eenvoudig te verplaatsen of te hergebruiken, wat bijdraagt aan circulair bouwen.
Vergelijkbare termen
Prefab
Gebruikte bronnen: