Taaiheid
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Taaiheid is een materiaaleigenschap die aangeeft hoeveel energie een materiaal kan absorberen voordat het breekt.
Omschrijving
Taaiheid zegt iets over de manier waarop een materiaal breekt onder mechanische belasting. Een taai materiaal zal na het bereiken van de maximale treksterkte eerst insnoeren en daarna pas breken, in tegenstelling tot een bros materiaal dat direct breekt. Taaiheid is een belangrijke eigenschap in de bouw, met name voor materialen die worden blootgesteld aan impact of schokbelastingen. Het draagt bij aan de duurzaamheid en veiligheid van constructies.
Verschil met Brosheid en Ductiliteit
Taaiheid moet niet verward worden met ductiliteit. Ductiliteit is een maat voor de hoeveelheid plastische vervorming (rek) die een materiaal kan ondergaan voor breuk. Een materiaal kan ductiel zijn (veel rek vertonen) maar niet taai (lage energieabsorptie voor breuk) of andersom. Brosheid is het tegenovergestelde van taaiheid; een bros materiaal breekt plotseling zonder noemenswaardige plastische vervorming.
Meting van Taaiheid
De taaiheid van een materiaal kan onder andere worden bepaald met behulp van een kerfslagproef, zoals de Charpy V-Notch test. Deze test meet de energie die nodig is om een proefstaaf met een kerf bij een bepaalde temperatuur te breken. De kerfslagwaarde, uitgedrukt in Joules, geeft aan hoeveel energie geabsorbeerd wordt tijdens de breuk. Een hogere kerfslagwaarde duidt op een grotere taaiheid. De taaiheid van staal is bijvoorbeeld temperatuurafhankelijk; bij lagere temperaturen kan staal brosser worden.
Vergelijkbare termen
Hardheid
Gebruikte bronnen: