Supercharger
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een supercharger is een luchtcompressor of blazer die in verbrandingsmotoren wordt gebruikt om de inlaatdruk te verhogen, waardoor meer lucht de cilinders in kan en zodoende het motorvermogen toeneemt.
Omschrijving
In tegenstelling tot een turbocharger, die wordt aangedreven door uitlaatgassen, wordt een supercharger mechanisch aangedreven, meestal via een riem of tandwielen verbonden met de krukas van de motor. Door de inlaatlucht te comprimeren, neemt de luchtdichtheid toe, waardoor er per verbrandingscyclus meer brandstof verbrand kan worden. Dit resulteert in een verhoging van het vermogen van de motor. Superchargers worden toegepast in diverse voertuigen, waaronder high-performance auto's, maar ook in sommige bouwmachines en in de luchtvaart om te compenseren voor lagere luchtdruk op grote hoogtes.
Typen Superchargers
Er bestaan verschillende typen superchargers, onder te verdelen in positieve verdringerpompen en dynamische compressoren. Positieve verdringerpompen, zoals Roots-blowers en twin-screw compressoren, leveren bij vrijwel elk motortoerental een constante laaddrukverhoging. Centrifugaalcompressoren behoren tot de dynamische compressoren en de laaddruk neemt exponentieel toe met het motortoerental. Roots-blowers worden gezien als luchtblazers, terwijl twin-screw en centrifugale typen de lucht daadwerkelijk comprimeren binnen de unit.
Vergelijking met Turbochargers
Het belangrijkste verschil tussen een supercharger en een turbocharger is de aandrijving. Een supercharger wordt direct mechanisch aangedreven door de motor, wat zorgt voor een onmiddellijke respons en laaddruk, ook bij lage toerentallen. Een turbocharger wordt aangedreven door de kinetische energie van de uitlaatgassen. Hoewel een turbo potentieel efficiënter kan zijn doordat het restenergie benut, kan een supercharger in toepassingen die voorspelbare laaddruk over het hele toerenbereik vereisen, voordelen bieden.
Gebruikte bronnen: