Stuiken
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Stuiken kan in de bouw verschillende betekenissen hebben, waaronder het nauw tegen elkaar laten aansluiten van materialen zonder tussenruimte, of een techniek om metalen te verdikken of te verbinden.
Omschrijving
In de bouwkunde wordt 'stuiken' vaak gebruikt om aan te geven dat planken, balken of isolatieplaten met de uiteinden (kopse kanten) strak tegen elkaar worden geplaatst, zonder gebruik te maken van verbindingen zoals messing-en-groef. Dit zorgt voor een naadloze aansluiting. Daarnaast kan stuiken, met name in de metaalbewerking en bij betonstaal, verwijzen naar het lokaal verdikken of vervormen van materiaal door druk of hitte en druk te combineren. Dit kan bijvoorbeeld gedaan worden om de treksterkte bij lasverbindingen te verhogen of om ankers te produceren. Ook bij het buigen van metaalplaat kan stuiken optreden aan de binnenzijde van de buiging, waar het materiaal wordt samengedrukt. Bij beton kan 'stuiken' duiden op het lokaal verbrijzelen van het materiaal onder hoge drukspanningen, bijvoorbeeld bij de verankering van wapening.
Toepassingen
Stuiken wordt toegepast bij het leggen van vloerdelen zoals kurkparket of laminaat voor een naadloze afwerking. Bij steigerbouw kan 'koppen' of 'stuiken' slaan verwijzen naar het kops tegen elkaar aanleggen van steigerdelen of het vastslaan van breeuwnaden. In de metaalbewerking is stuiken een bewerking die wordt gebruikt bij diverse processen, zoals het vervormen van buizen en profielen, of als voorbereiding op wellen. Bij betonstaal kan afbrandstuiklassen worden toegepast voor het doorverbinden van staven, waarbij stuiken de las verbetert. Bij prefab betonelementen worden hijsankers soms gestuikt. In bredere zin kan stuiken ook optreden in betonconstructies onder drukbelasting, zoals bij de verankering van wapeningsstaven.
Vergelijkbare termen
Smeden
Gebruikte bronnen: