StraKke verbinding
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een strakke verbinding, ook wel starre of stijve verbinding genoemd, is een bouwkundige verbinding tussen constructieonderdelen die geen of nauwelijks relatieve beweging toestaat, waardoor de verbonden delen als één geheel functioneren.
Omschrijving
Bij een strakke of starre verbinding zijn de verbonden delen onvervormbaar aan elkaar bevestigd. Dit type verbinding is cruciaal voor de stabiliteit en stijfheid van een constructie en draagt bij aan de weerstand tegen doorbuiging en horizontale krachten. In tegenstelling tot een flexibele verbinding, die bewegingsvrijheid toelaat (zoals een scharnier), heeft een starre verbinding geen of minimale vrijheidsgraden. Voorbeelden van toepassingen waarbij een strakke verbinding essentieel is, zijn onder andere in portaalspanten, waarbij stijlen en regels met elkaar worden verbonden, en bij kniespanten. Ook bij bepaalde metselwerkconstructies kan een starre verbinding met de fundering spanningen veroorzaken. In de wegenbouw kan een strakke verbinding tussen een tunnel en de kanaalbodem worden gerealiseerd door zand onder de elementen te spuiten. Bij staalconstructies vereist een volledig stijve verbinding tussen ligger en kolom dat de flenzen stijf verbonden zijn. In andere contexten, zoals bij spoorwegen, zorgt een starre verbinding tussen wielen en as ervoor dat het wielstel zichzelf in het spoor houdt. Zelfs bij elektrische verbindingen wordt de term 'strakke verbinding' gebruikt om een verbinding met lage weerstand aan te duiden.
Vergelijkbare termen
starre verbinding
Gebruikte bronnen: