Staanders
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Staanders zijn verticale dragende elementen in een constructie, vaak vervaardigd uit hout, staal of beton, die primair worden gebruikt om gewichten en horizontale belastingen over te brengen naar de fundering.
Omschrijving
Een staander, ook wel stijl genoemd, vormt het verticale deel van een constructief geraamte. Deze elementen zijn essentieel voor de stabiliteit en draagkracht van een bouwwerk. Ze worden verticaal geplaatst om het gewicht van bovenliggende delen, zoals balken, vloeren of daken, te ondersteunen. Staanders zijn aan te treffen in diverse bouwmethoden, waaronder houtskeletbouw, staalskeletbouw en constructies met betonnen kolommen. De keuze van het materiaal hangt af van de constructieve eisen, de gewenste esthetiek en de toepassing. In houtskeletbouw vormen staanders een belangrijk onderdeel van het wandframe, terwijl ze in staalskeletbouw deel uitmaken van een groter draagsysteem.
Materialen en Toepassingen
Staanders kunnen van verschillende materialen gemaakt worden. In de houtskeletbouw wordt veelal gebruik gemaakt van vurenhout, zoals SLS hout, met standaarddiktes van bijvoorbeeld 38 mm. Bij staalskeletbouw worden staanders vaak uitgevoerd als kokers of andere profielen en kunnen ze gegalvaniseerd zijn. Betonnen staanders, vaak in de vorm van kolommen, worden zowel in het werk gestort als prefab toegepast en kunnen diverse doorsnedes hebben. Staanders worden toegepast in wanden, gevels, portalen, skeletbouw en als onderdeel van steigerconstructies. Bij de dimensionering en materiaalkeuze moet rekening worden gehouden met de te dragen lasten, stabiliteitseisen, brandveiligheid en eventuele omgevingsfactoren zoals vocht of corrosie.
Vergelijkbare termen
Balken
Gebruikte bronnen: