Schuifverbinding

---

Definitie

Een schuifverbinding is een constructieve verbinding die horizontale verschuiving tussen twee bouwelementen toestaat, terwijl verticale belastingen en rotatie beperkt worden.

Omschrijving

Schuifverbindingen worden toegepast in constructies waar beweging tussen onderdelen kan optreden, bijvoorbeeld als gevolg van thermische uitzetting, krimp of zettingen. Ze zorgen ervoor dat elementen ten opzichte van elkaar kunnen bewegen zonder de stabiliteit van de constructie in gevaar te brengen. In tegenstelling tot momentverbindingen, die buigmomenten overdragen en relatieve rotatie beperken, zijn schuifverbindingen primair ontworpen om afschuifkrachten op te vangen en horizontale beweging mogelijk te maken. Voorbeelden zijn te vinden bij dilatatievoegen in gebouwen of bruggen om uitzetting en krimp op te vangen, of in staalbetonconstructies waar deuvels een schuifverbinding vormen tussen staalplaten en beton. Ook in modulaire bouw worden schuifverbindingen gebruikt voor snelle en flexibele montage van elementen.

Gebruikte bronnen:

• https://www.hilti.nl/c/CLS_FASTENER_7135/CLS_FASTENING_ELEMENTS_7135/r6231
• https://www.neptunus.eu/modulair-bouwen
• https://skyciv.com/nl/structural-software/connection-design-2/moment-connections/