Rococo-stijl
Definitie
De rococo-stijl is een decoratieve en asymmetrische bouwstijl die ontstond in de 18e eeuw, gekenmerkt door elegante, lichtvoetige ornamenten en een speelse, sierlijke uitstraling.
Omschrijving
De rococo-stijl, ook wel "late barok" genoemd, ontwikkelde zich in Frankrijk aan het begin van de 18e eeuw als reactie op de zware en formele barokstijl. Kenmerkend zijn de asymmetrische vormen, delicate krullen, schelpmotieven (rocaille), en een overvloed aan ornamenten zoals bloemenslingers, guirlandes en cherubijnen. De stijl werd vooral toegepast in interieurs, waarbij veel gebruik werd gemaakt van pastelkleuren, verguldsel en spiegels om een licht en luchtig effect te creëren.In de architectuur zijn rococo-elementen vaak terug te vinden in plafonddecoraties, trappenhuizen en stucwerk. Praktijkvoorbeelden zijn onder andere het Amalienburg-paviljoen in München en het Hôtel de Soubise in Parijs. De stijl werd vooral populair in residentiële gebouwen en paleizen, waar het een gevoel van intimiteit en verfijning uitstraalde.Onderhoud van rococo-interieurs vereist zorgvuldige aandacht vanwege de kwetsbaarheid van de fijne ornamenten en het stucwerk. Duurzaamheidsaspecten zijn minder relevant, aangezien de stijl vooral historisch en esthetisch van aard is. Een uitdaging bij restauraties is het behoud van de authentieke details en materialen, zoals verguldsel en handgeschilderde decoraties.
Vergelijkbare termen
Barokstijl