Rococo-stijl
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De Rococo-stijl is een decoratieve kunst- en bouwstijl uit de 18e eeuw in Frankrijk, die wordt gekenmerkt door lichte, speelse en asymmetrische vormen met verfijnde ornamenten.
Omschrijving
Ontstaan als reactie op de formele Barokstijl, legt de Rococo-stijl de nadruk op elegantie en verfijning. De naam is afgeleid van het Franse woord 'rocaille', wat verwijst naar de grillige, schelpachtige vormen die veelvuldig als motief worden gebruikt. Kenmerkend voor de stijl zijn de toepassing van delicate ornamenten, krullende lijnen, en asymmetrische composities. Naast schelpen worden ook bloemen, bladeren en cherubijnen vaak afgebeeld. De stijl werd voornamelijk toegepast in het interieurontwerp van paleizen en residentiële gebouwen, waarbij lichte pastelkleuren, wit en verguldsel werden gebruikt om een luchtig en vrolijk effect te creëren. Hoewel de stijl zich vooral richtte op interieurs en decoratieve kunsten zoals meubels en zilverwerk, zijn Rococo-elementen in de architectuur terug te vinden in bijvoorbeeld stucwerk en plafonddecoraties.
Kenmerken
De Rococo-stijl onderscheidt zich door diverse kenmerken:
- Sterke focus op asymmetrie in composities en ornamenten.
- Gebruik van delicate en verfijnde ornamenten, waaronder krullen en rocaille (schelpvormen).
- Populaire motieven zijn onder meer bloemen, bladeren en cherubijnen.
- Toepassing van een kleurenpalet met lichte pastelkleuren, gecombineerd met wit en verguldsel.
- De stijl creëert een indruk van lichtheid, elegantie en speelsheid.
Vergelijkbare termen
Barokstijl |
Neoclassicisme
Gebruikte bronnen: