Referentiehoogte
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een referentiehoogte is een vastgesteld niveau in de bouw of civiele techniek waartegenover andere hoogtes worden bepaald.
Omschrijving
De referentiehoogte, ook wel peil genoemd, fungeert als een theoretisch startpunt voor alle hoogte- en dieptemetingen binnen een bouwproject. Dit zorgt voor consistentie en nauwkeurigheid bij het ontwerpen en realiseren van bouwkundige elementen zoals vloeren, gevels, en funderingen. In Nederland wordt vaak het Normaal Amsterdams Peil (NAP) gebruikt als landelijk referentiepunt voor hoogtemetingen. In België hanteert men de Tweede Algemene Waterpassing (TAW) als referentiehoogte, gerelateerd aan het gemiddeld zeeniveau bij laagwater in Oostende.
Toepassing en Voorbeelden
In de praktijk van de bouw wordt de referentiehoogte gebruikt bij diverse berekeningen en metingen. Zo wordt de gebouwhoogte voor bijvoorbeeld windbelasting berekend vanaf het maaiveld tot de nok van het gebouw, waarbij het maaiveld als referentie kan dienen. Ook bij het maken van hoogteberekeningen op bouwtekeningen wordt gewerkt vanuit een vast peil, vaak aangeduid als Peil = 0. Dit Peil = 0 wordt in Nederland standaard 20 mm onder de voordeurdorpel gedefinieerd, mede in verband met de toegankelijkheidseisen. De hoogte van dit lokale peil wordt vervolgens gerelateerd aan het Normaal Amsterdams Peil of het aangrenzende straatpeil of maaiveld.
Nationale Referentiepunten
Nederland kent het Normaal Amsterdams Peil (NAP) als standaard referentievlak voor hoogtemetingen sinds 1891. Dit is voortgekomen uit het oorspronkelijke Amsterdams Peil. In België is de Tweede Algemene Waterpassing (TAW) het gehanteerde referentievlak sinds 1946. Hoogtemetingen in buurlanden zoals Duitsland (Normalhöhennull - NHN) zijn vaak gerelateerd aan het NAP of een vergelijkbaar Europees systeem.
Vergelijkbare termen
Peilhoogte
Gebruikte bronnen: