Puinverharding
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Puinverharding is een type halfverharding waarbij gebroken steen of puin wordt gebruikt als onderlaag voor diverse constructies.
Omschrijving
Puinverharding, ook bekend als menggranulaat of puingranulaat, bestaat uit gebroken materiaal dat voornamelijk afkomstig is van metsel- en betonpuin uit sloopwerkzaamheden. Dit gebroken materiaal wordt na breken, zeven en reinigen hergebruikt. Het materiaal moet voor minimaal 45% uit steen bestaan, met de overige delen veelal bestaande uit gebroken grind en beton. Door het puin te verdichten ontstaat een stabiele ondergrond.
Toepassingen
Puinverharding is geschikt voor diverse toepassingen, zoals het aanleggen van funderingen voor wegen, parkeerterreinen en bouwprojecten. Het wordt ook gebruikt voor bestrating en verhardingen van bijvoorbeeld opritten, paden en terreinen. Daarnaast kan het dienen als ophoogmateriaal of vulling bij grondwerk en sloopwerkzaamheden. Een puinverharding zorgt voor een stabiele onderlaag en vermindert de kans op verzakking, met name bij belasting door bijvoorbeeld voertuigen. Voor opritten wordt vaak een laagdikte van 15-20 cm aanbevolen, die goed verdicht moet worden.
Kenmerken
Puinverharding is een vorm van halfverharding, wat betekent dat het bestaat uit onsamenhangend materiaal dat meer draagkracht biedt dan onverharde grond. Het is over het algemeen een voordelige optie voor verharding of als onderlaag. Een punt van aandacht bij puinverharding, met name gerecycled puin, kan de aanwezigheid van verontreinigingen zijn, zoals plastic, wat schadelijk kan zijn voor het milieu, vooral in natuurgebieden.
Vergelijkbare termen
Grindverharding
Gebruikte bronnen: