Positietolerantie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De toegestane afwijking van de ideale locatie van een element ten opzichte van een gespecificeerd referentiepunt of -vlak op een technische tekening.
Omschrijving
Positietolerantie is een onderdeel van geometrische toleranties en is essentieel in de bouw en maakindustrie om ervoor te zorgen dat onderdelen correct gemonteerd kunnen worden en voldoen aan de gestelde functionaliteits- en kwaliteitseisen. Naast positietolerantie vallen ook vormtolerantie, richtingstolerantie en slagtolerantie onder geometrische toleranties. De toegestane afwijking wordt vastgelegd in technische specificaties en normen, zoals de NEN-EN-ISO 1101. De waarden worden vaak uitgedrukt in millimeters (mm) of micrometers (μm).
Normen en Specificaties
Positietoleranties worden vastgelegd aan de hand van relevante technische normen, codes en voorschriften die specifiek zijn voor de betreffende branche of toepassing. De norm NEN-EN-ISO 1101 is hierin leidend en beschrijft hoe geometrische productspecificaties, waaronder positietoleranties, met symbolen op technische tekeningen worden vastgelegd. Deze norm is belangrijk voor zowel ontwerpers als procesengineers.
Toepassing in de Praktijk
Het correct toepassen van positietoleranties draagt bij aan een efficiënt productie- en montageproces en helpt problemen tijdens de uitvoering te voorkomen. Regelmatige controle van de positie van elementen volgens de voorgeschreven toleranties is noodzakelijk voor het handhaven van kwaliteitsnormen.
Vergelijkbare termen
Toleranties
Gebruikte bronnen: