Porticus
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een porticus is een overdekte zuilengalerij of wandelgang, vaak aan de voorkant van een gebouw gelegen, die dient als entree of beschutting.
Omschrijving
De porticus, afgeleid van het Latijnse woord voor poort of ingang, is een architectonisch element dat bestaat uit een reeks zuilen die een dak of een horizontale structuur ondersteunen. Het wordt vaak gebruikt als een overdekte entree aan de voorzijde van een gebouw, maar kan ook vrijstaand zijn of langs een straat lopen. Portici boden in de oudheid, met name in Griekse en Romeinse architectuur, beschutting tegen zon en regen en werden gebruikt als wandelgangen, ontmoetingsplekken of plekken voor handel. In de Romeinse architectuur evolueerde de pronaos, het voorportaal van een tempel, vaak tot een porticus.
Toepassing en Historie
Portici werden al in de oudheid toegepast in Griekse en Romeinse steden. In de Griekse architectuur vindt men vergelijkbare structuren zoals de 'Stoa'. De Romeinen namen het concept over en pasten het veelvuldig toe in zowel publieke gebouwen, zoals tempels en basilica's, als in privé-woningen (villa's). Ze konden dienen als overdekte toegang tot tempels, als onderdeel van binnenplaatsen (peristylium), of als zelfstandige wandelgangen. In de Romeinse tijd werden portici soms verfraaid met kunstwerken en dienden ze als plek voor sociale interactie, zakelijke bijeenkomsten of simpelweg ter ontspanning. Ook in latere periodes, zoals het Neo-Classicisme, kwam de porticus terug als monumentale ingangspartij.
Vergelijkbare termen
Galerij
Gebruikte bronnen: