Polyurethaanhars
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Polyurethaanhars is een kunsthars die ontstaat door de reactie van polyolen en isocyanaten.
Omschrijving
Polyurethaanhars, vaak afgekort als PU, behoort tot de familie van polymeren en kan zowel vloeibaar als vast zijn. Door de chemische reactie tussen de polyol en de isocyanaat ontstaat een materiaal met urethaanbindingen. Afhankelijk van de samenstelling en het productieproces kan polyurethaan variëren van flexibel en zacht tot hard en stijf. Deze eigenschappen maken het breed inzetbaar in diverse sectoren, waaronder de bouw.
Toepassingen in de bouw
In de bouwsector wordt polyurethaanhars veelvuldig toegepast. Het wordt gebruikt voor onder andere isolatie, vaak in de vorm van schuim (PUR-schuim), voor het dichten van naden en kieren, en als na-isolatie van spouwmuren of vloeren. Daarnaast dient polyurethaanhars als basis voor gietvloeren, coatings, primers, lijmen, lakken en verven. Het materiaal is geschikt voor het waterdicht maken van ondergronden zoals beton en hout, en wordt ook gebruikt in voegkitten. Specifieke toepassingen zijn te vinden in parkeergarages vanwege de flexibiliteit en scheurbestendigheid, in 'PU-steen' als alternatief voor natuursteen, en als injectiemateriaal voor het afdichten van scheuren in beton, ook in vochtige omstandigheden.
Eigenschappen
Polyurethaanhars onderscheidt zich door diverse gunstige eigenschappen. Het materiaal kan sterk, buigzaam, en slijtvast zijn. Het biedt goede thermische en akoestische isolatie. Afhankelijk van de formulering kan het vloeistofdicht zijn en een hoge druk- en treksterkte bezitten. Polyurethaan is veerkrachtig en bestand tegen lage temperaturen, en heeft een hoog dempend vermogen. Ook is het bestand tegen veel chemicaliën.
Vergelijkbare termen
Polyurethaan
Gebruikte bronnen: