Plasticiteit
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Plasticiteit is de eigenschap van een materiaal om blijvend te vervormen onder invloed van spanning, zonder dat er breuk optreedt.
Omschrijving
In de bouwkunde en civiele techniek verwijst plasticiteit naar het vermogen van materialen om een permanente vormverandering te ondergaan wanneer er een kracht op wordt uitgeoefend die de elasticiteitsgrens overschrijdt. Anders dan bij elastische vervorming, waarbij een materiaal na het wegnemen van de kracht terugkeert naar de oorspronkelijke vorm, is plastische vervorming blijvend. Dit concept is cruciaal voor het begrijpen van het gedrag van bouwmaterialen zoals beton, staal en grondsoorten onder belasting.
Plasticiteit in materialen
Plasticiteit is een fundamenteel concept in de materiaalkunde en continuümmechanica. Het beschrijft het type vervorming waarbij een materiaal permanent vloeit en vervormt onder mechanische spanning. Dit staat in contrast met elasticiteit, waarbij de vervorming tijdelijk is en het materiaal na ontlasting terugkeert naar de oorspronkelijke staat.
Toepassing in de bouw
In de bouw speelt plasticiteit een rol bij het ontwerp en de analyse van constructies. Bij materialen zoals staal kan gecontroleerde plastische vervorming worden meegenomen in de constructieberekening om de dimensionering te bepalen. Bij betonspecie spreekt men van een plastische fase voordat het materiaal begint te verharden. De verwerkbaarheid van betonspecie, oftewel de consistentie, wordt geclassificeerd aan de hand van onder andere de zetmaat, die de plasticiteit van de specie aangeeft.
Plasticiteit in civiele techniek
Binnen de civiele techniek is plasticiteit een belangrijk onderwerp, bijvoorbeeld bij de studie van grondmechanica en het gedrag van constructies onder belasting. Het begrip plasticiteit wordt onderwezen in opleidingen civiele techniek.
Vergelijkbare termen
Malleabiliteit
Gebruikte bronnen: