Passiveringslaag
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een passiveringslaag is een dunne beschermende oxidelaag die zich vormt op het oppervlak van metaal, zoals (wapenings)staal, en het beschermt tegen corrosie.
Omschrijving
Bij staal in een alkalisch milieu, zoals in 'gezond' beton met een hoge pH-waarde (pH > 12), vormt zich een zeer dunne, dichte en goed hechtende passiveringslaag van ijzeroxide. Deze laag remt het oplossen van ijzerionen en stopt het corrosieproces. Bij roestvast staal (rvs) ontstaat de passiveringslaag door het chroomgehalte in de legering, waarbij een chroomoxidelaag wordt gevormd die beschermt tegen corrosie. Deze laag kan beschadigd raken door bewerking of warmtebehandeling, en kan hersteld worden door passiveren.
Aantasting van de passiveringslaag in beton
De passiveringslaag op wapeningsstaal in beton kan worden aangetast door twee hoofdoorzaken: carbonatatie en de aanwezigheid van chloriden. Carbonatatie is een proces waarbij kooldioxide uit de lucht het beton binnendringt en reageert met de kalkachtige bestanddelen, waardoor de pH-waarde van het beton daalt. Wanneer de pH onder een kritische waarde komt (vaak rond 9 of lager), wordt de passiveringslaag instabiel en kan corrosie optreden. Chloriden, afkomstig van bijvoorbeeld zeewater, dooizouten of verhardingsversnellers die voorheen werden gebruikt, kunnen de passiveringslaag lokaal doorbreken, wat leidt tot putcorrosie.
Passiveren van roestvast staal
Bij roestvast staal (rvs) is passivering een cruciale stap, vaak volgend op beitsen. Het doel is om verontreinigingen te verwijderen, zodat de beschermende chroomoxidelaag zich egaal kan vormen of herstellen. Hoewel rvs van nature de neiging heeft zichzelf te passiveren door blootstelling aan zuurstof, kan dit proces worden versneld en geoptimaliseerd door chemische behandelingen, bijvoorbeeld met salpeterzuur of citroenzuur. Dit zorgt voor maximale corrosiebestendigheid en een aantrekkelijker uiterlijk van het rvs oppervlak.
Gebruikte bronnen: