Oppervlaktemaat

Laatst bijgewerkt: 05-05-2025


Definitie

Een oppervlaktemaat is een eenheid die wordt gebruikt om de grootte van een tweedimensionaal vlak of gebied uit te drukken, vaak in vierkante eenheden zoals vierkante meters (m²).

Omschrijving

In de bouwkunde zijn oppervlaktematen essentieel voor het berekenen van de grootte van bouwdelen zoals vloeren, gevels en daken, en voor het bepalen van benodigde materialen en bijbehorende kosten. De vierkante meter (m²) is de standaard SI-eenheid en de meest gebruikte oppervlaktemaat in Nederland. Naast de vierkante meter worden afhankelijk van de schaal van een project ook andere eenheden gebruikt, zoals vierkante centimeters (cm²) voor kleine oppervlakken of hectares (ha) voor grotere gebieden. Voor een nauwkeurige bepaling van oppervlakten in de bouw worden diverse meetinstrumenten en digitale hulpmiddelen ingezet.

Toepassingen in de Bouw

Oppervlaktematen worden in verschillende fasen van een bouwproject toegepast. Ze zijn nodig bij het ontwerpen en plannen, voor het berekenen van de hoeveelheid benodigde bouwmaterialen zoals tegels, vloerbedekking, isolatie of verf, en bij het bepalen van grondwerkzaamheden. Nauwkeurige berekeningen helpen bij het opstellen van budgetten en voorkomen van materiaalverspilling.

Gerelateerde begrippen

Binnen de bouwkunde worden naast algemene oppervlaktematen ook meer specifieke termen gehanteerd, zoals gebruiksoppervlakte (GO) en bruto vloeroppervlakte (BVO). De gebruiksoppervlakte wordt gemeten op vloerniveau binnen de omhullende muren en is gedefinieerd in normen zoals NEN 2580. De bruto vloeroppervlakte is de som van de buitenwerks gemeten vloeroppervlakten van alle bouwlagen.

Vergelijkbare termen

Vloeroppervlak | grondoppervlak | geveloppervlak

Gebruikte bronnen: