Onderkant
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De onderkant, ook wel onderzijde genoemd, is het laagste gedeelte of het onderste oppervlak van een bouwkundig element of constructie.
Omschrijving
De onderkant van een bouwkundig element kan sterk variëren in eigenschappen en afwerking, afhankelijk van het materiaal en de specifieke functie ervan. Zo kan de onderkant van een houten vloer onafgewerkt zijn, terwijl een plafond aan de onderkant juist zorgvuldig is afgewerkt met bijvoorbeeld stucwerk of verf. Bij funderingen vormt de onderkant de basis die op de grond rust en de gehele constructie draagt. Een goede bescherming van de onderkant van bouwelementen tegen invloeden zoals vocht is essentieel voor de duurzaamheid. In bouwtekeningen wordt 'onderkant' soms afgekort als 'ok', bijvoorbeeld 'ok vloer' voor de onderkant van de vloer, dit in tegenstelling tot 'bk' voor bovenkant.
Toepassingen
De term onderkant wordt in de bouw in diverse contexten gebruikt. Dit omvat onder meer de onderkant van vloeren (zoals bij het isoleren van een betonnen vloer), de onderkant van geveldragers waaraan gevelstenen gelijmd kunnen worden, en de onderkant van dakramen waar de bediening geplaatst kan zijn. Ook bij de aanleg van infrastructuur, zoals riolering, speelt de onderkant een rol.
Gerelateerde termen
Naast onderkant wordt ook de term 'onderzijde' gebruikt met een vergelijkbare betekenis, verwijzend naar de onderkant of basis van een object of structuur, en kan structureel belangrijk zijn.
Vergelijkbare termen
Bodem
Gebruikte bronnen: