Nul-energiewoning
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een nul-energiewoning, ook wel energieneutrale woning of nul-op-de-meter woning genoemd, is een gebouw dat over een heel jaar gezien evenveel energie opwekt als het verbruikt, met een netto energieverbruik van nul.
Omschrijving
Het realiseren van een nul-energiewoning begint met het minimaliseren van het energiegebruik. Dit wordt bereikt door maatregelen zoals verregaande isolatie, luchtdichtheid met balansventilatie, drievoudig glas en een optimale oriëntatie van de woning ten opzichte van de zon. Daarnaast worden energiezuinige apparaten gebruikt. Vervolgens wordt de resterende energievraag op een efficiënte manier ingevuld voor verwarming, warm water en ventilatie, bijvoorbeeld met een warmtepomp, thermische collectoren en warmtebuffers. De benodigde energie wordt vervolgens opgewekt met hernieuwbare energiebronnen, zoals zonnepanelen en/of een windmolen. Een nul-energiewoning hoeft niet autonoom te zijn; energie kan aan het net worden teruggeleverd in periodes van overproductie en hiervan worden afgenomen bij een tekort.
Context en regelgeving
De term 'nul-energiewoning' hangt samen met Europese richtlijnen en nationale regelgevingen gericht op energiezuinig bouwen. De Europese richtlijn EPBD (Energy Performance of Buildings Directive) heeft geleid tot normen voor Bijna Energieneutrale Gebouwen (BENG) voor nieuwbouw, die vanaf 2021 van kracht zijn in Nederland. BENG-eisen omvatten onder andere maximale energiebehoefte, maximaal primair fossiel energiegebruik en een minimaal aandeel hernieuwbare energie. De ambitie in Europa verschuift naar Zero-Emission Buildings (ZEB), waarbij vanaf 2030 (voor overheidsgebouwen al vanaf 2028) alle nieuwe gebouwen emissievrij moeten zijn en de energiebehoefte volledig gedekt wordt door hernieuwbare bronnen. Een energieneutrale woning wordt ook wel aangeduid met de Engelse term nZEB (nearly Zero Energy Building).
Vergelijkbare termen
Energieneutrale woning
Gebruikte bronnen: