Neorenaissance
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Neorenaissance is een 19e-eeuwse architectuurstijl die teruggrijpt op motieven en kenmerken uit de renaissancebouwkunst.
Omschrijving
De neorenaissance is een bouwstijl die aan het einde van de 19e eeuw, ruwweg van 1870 tot 1900 of iets later, populair was in West-Europa en Noord-Amerika. Deze stijl, onderdeel van een bredere periode van 'neostijlen' of historisme, kenmerkt zich door het toepassen van elementen uit de renaissance. Architecten lieten zich inspireren door zowel de vroege Italiaanse renaissance als de latere Franse en Noord-Europese renaissance (16e eeuw), wat leidde tot verschillende nationale varianten van de neorenaissance. De stijl werd vaak toegepast bij representatieve gebouwen zoals overheidsgebouwen, musea, theaters en burgerhuizen, en riep associaties op met culturele bloei en burgerlijke vrijheden. Soms werden in de neorenaissance ook elementen uit andere stijlen gecombineerd, wat bekend staat als eclecticisme.
Kenmerken
Kenmerkende elementen van de neorenaissance zijn onder andere symmetrische gevelopbouw, trapgevels, speklagen (horizontale banden in de gevel), blokken, kruiskozijnen, frontonbekroningen, zuilen en pilasters, en rondbogen. Ook rijke natuurstenen gevels en indrukwekkende dakpartijen, geïnspireerd op de Franse renaissance, behoren tot de kenmerken.
Vergelijkbare termen
Neoclassicisme
Gebruikte bronnen: