NEN
Definitie
NEN staat voor 'Nederlandse Norm', een verzameling technische afspraken om veiligheid, betrouwbaarheid en uitwisselbaarheid van producten, diensten en processen te garanderen.
Omschrijving
NEN-normen zijn regels en richtlijnen opgesteld door het NEN, het 'Nederlands Normalisatie Instituut'. Deze normen zijn ontworpen om consistentie, veiligheid, en kwaliteit binnen een breed scala aan industrieën, inclusief de bouwsector, te verzekeren.Binnen de bouwsector, kunnen deze normen aspecten variëren van veiligheidsnormen voor bouwplaatsen, specificaties voor bouwmaterialen, tot standaarden voor duurzaam bouwen. Hoewel de naleving van NEN-normen juridisch vrijwillig is, worden ze vaak contractueel vereist of opgenomen in regelgevende documenten. Dit maakt ze in de praktijk vaak verplicht.Het belangrijkste kenmerk van NEN-normen is dat ze grotendeels worden ontwikkeld door degenen die ze gebruiken, zoals producenten, consumenten, overheid en ngo's. Dit resulteert in normen die breed geaccepteerd en toegepast worden.Enkele voorbeelden in de bouwsector zijn de NEN 2767, die de conditiemeting van gebouwen regelt, en de NEN 2580, die de meetinstructies voor de bepaling van de gebruiksoppervlakte van gebouwen of delen daarvan vastlegt.
Vergelijkbare termen
ISO