Messing-en-groefverbinding
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een messing-en-groefverbinding is een hout- of materiaalverbinding waarbij een uitstekend deel (messing of tong) van het ene element past in een uitsparing (groef) van het aangrenzende element, waardoor een stevige en vaak naadloze koppeling ontstaat.
Omschrijving
De messing-en-groefverbinding is een klassieke en veelgebruikte methode om lange, platte elementen zijdelings met elkaar te verbinden. Aan één lange zijde van een plank of paneel wordt een doorlopende 'messing' of 'tong' gefreesd, terwijl aan de andere zijde over de lengte een passende 'groef' wordt aangebracht. Wanneer de messing in de groef wordt geschoven, ontstaat een sluitende verbinding over de gehele lengte van de elementen. Dit zorgt voor een stabiele en sterke koppeling die helpt om de elementen op één lijn te houden en kieren te voorkomen.
Varianten en Toepassingen
Deze verbinding is wijdverbreid in de bouw en houtbewerking voor onder andere vloerdelen (zoals parket en laminaat), wand- en plafondpanelen, en meubelconstructies. De techniek kan ook worden toegepast bij andere materialen dan massief hout, zoals samengestelde houtproducten (bijvoorbeeld MDF- of spaanplaten met messing en groef) en bepaalde steenachtige platen of elementen. Naast de gebruikelijke vorm waarbij de messing direct aan één element zit en de groef aan het andere, bestaat er ook een variant met een 'losse veer'. Hierbij hebben beide te verbinden elementen een groef en wordt een apart inzetstuk, de losse veer, gebruikt om de twee groeven met elkaar te verbinden. Een messing-en-groefverbinding wordt soms ook aangeduid met synoniemen zoals mes en groef, tong en groef, of veer en groef.
Vergelijkbare termen
Pen-en-gatverbinding
Gebruikte bronnen: