Lichttransmissie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Lichttransmissie is de verhouding tussen de hoeveelheid doorgelaten zichtbaar licht en de hoeveelheid invallend zichtbaar licht op een materiaal, zoals glas of kunststof, uitgedrukt als een percentage of een getal tussen 0 en 1.
Omschrijving
Lichttransmissie (vaak aangeduid als LTA of τv) is een belangrijke eigenschap van transparante of doorschijnende bouwmaterialen, met name bij beglazing. Een hogere lichttransmissiewaarde betekent dat het materiaal meer natuurlijk daglicht doorlaat. Dit is relevant voor het optimaliseren van de hoeveelheid daglicht in binnenruimtes, wat kan bijdragen aan een aangenamere leef- of werkomgeving en kan leiden tot een lager energieverbruik voor kunstverlichting. De lichttransmissie wordt beïnvloed door factoren zoals het type materiaal, de dikte, eventuele coatings of zeefdrukken, en de mate van verstrooiing (haze-factor). De meetmethode voor lichttransmissie van glas in de tuinbouw is bijvoorbeeld gestandaardiseerd in de NEN 2675 norm.
Toepassing in beglazing
Bij beglazing speelt lichttransmissie een cruciale rol. Hoogrendementsglas kan bijvoorbeeld een hoge lichttransmissie combineren met goede isolatiewaarden. Er zijn verschillende soorten glas met uiteenlopende lichttransmissiewaarden, zoals enkelglas (ongeveer 90%), dubbel glas (ongeveer 82%) en drievoudig glas (ongeveer 74%), maar ook specifieke typen met lagere transmissie voor zonwering. Coatings en films kunnen de lichttransmissie beïnvloeden om specifieke eigenschappen te bereiken, zoals zonwering zonder significant verlies van daglicht.
Selectiviteit
De selectiviteit van beglazing geeft de verhouding weer tussen de lichttransmissie (LTA) en de zontoetredingsfactor (ZTA of g-waarde). Een hoge selectiviteit betekent dat het glas veel zichtbaar licht doorlaat, maar tegelijkertijd een groot deel van de zonnewarmte buiten houdt. Dit is wenselijk voor comfort en energie-efficiëntie.
Vergelijkbare termen
Lichtdoorlatendheid
Gebruikte bronnen: