Leidingcodering
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Leidingcodering is een systeem dat kleuren, symbolen en labels gebruikt om leidingen te identificeren op basis van hun inhoud en de bijbehorende risico's.
Omschrijving
Het doel van leidingmarkering is om de inhoud van leidingen te identificeren en werknemers, externe partners en eerstehulpdiensten snel de bijbehorende risico's te laten herkennen. Dit draagt bij aan veiligheid, voorkomt fouten en verhoogt de productiviteit. Markeringen moeten duidelijk zichtbaar en voldoende herhaald zijn op alle leidingen, met name bij aansluitingen op afsluiters, vaten, tanks en apparatuur. De markering dient onder andere de stofnaam, kleurcodering, gevaarsymbolen en stromingsrichting aan te geven. In Nederland werd voorheen de NEN 3050 gebruikt als nationale standaard voor leidingmarkering, maar deze is sinds 15 juni 2021 ingetrokken en vervangen door de internationale norm ISO 20560.
Normen en kleurcodes
In Nederland is de ISO 20560 de geldende norm voor leidingmarkering, die de NEN 3050 vervangt. Deze normen schrijven voor dat leidingen met gassen en vloeistoffen geïdentificeerd moeten worden door middel van kleurmarkering. Aan iedere groep stoffen, zoals water, stoom, gassen, lucht, zuren, basen, blusleidingen, ontvlambare en onontvlambare vloeistoffen, is een officiële kleurcode gekoppeld, vaak aangeduid met RAL-codes. Naast de basis-kenkleur kan er ook een veiligheidskleur worden toegepast, zoals citroengeel voor gevaarlijke stoffen en rood voor brandblusstoffen. Bij gevaarlijke stoffen of risicovolle leidingen wordt als secundaire band naast de mediumkleur de veiligheidskleur geel gebruikt. Deze dient als achtergrond voor gevaarsymbolen.
Toepassing en inhoud markering
Leidingmarkering moet worden aangebracht op strategische punten: aan het begin en einde van een leiding, waar de leiding door een muur gaat (aan beide zijden), en bij een richtingswijziging. Op lange rechte stukken kan de markering met regelmatige tussenafstand worden geplaatst in de looprichting van de inhoud. De markering dient naast de kleurcodering ook de stofnaam of functienaam, gevaarsymbolen (conform GHS/CLP), en de stromingsrichting te bevatten. Optioneel kan aanvullende technische informatie worden toegevoegd, zoals bron- en bestemmingsinformatie of P&ID-informatie.
Gebruikte bronnen: