Kunsthistorie
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Kunsthistorie is de discipline die de geschiedenis van kunst, inclusief architectuur, schilderkunst en beeldhouwkunst, onderzoekt en beschrijft in haar historische context.
Omschrijving
De studie van kunsthistorie omvat het analyseren van kunstwerken en gebouwen binnen hun tijd en plaats. Hierbij wordt gekeken naar de gebruikte materialen en technieken, en hoe deze evolueren. Ook de esthetische, sociale, politieke en economische factoren die de kunst beïnvloeden, worden belicht. De geschiedenis van de bouwkunst maakt een belangrijk onderdeel uit van de kunstgeschiedenis, waarbij de ontwikkeling van bouwstijlen door de eeuwen heen wordt bestudeerd.
Relatie met bouwkunde
Binnen de kunsthistorie wordt de geschiedenis van de bouwkunst uitgebreid behandeld. Dit omvat de studie van bouwstijlen, technieken en de ontwikkeling van de gebouwde omgeving van de prehistorie tot nu. Architectuur wordt beschouwd als zowel een kunst als een wetenschap, waarbij principes als schoonheid, stevigheid en bruikbaarheid centraal staan. De geschiedenis van de westerse bouwkunst, met perioden zoals de steentijd, oudheid (Egyptisch, Mesopotamisch, Grieks, Romeins), middeleeuwen (Romaans, Gotisch), renaissance, barok, en moderne tijd, is een belangrijk onderdeel van kunsthistorisch onderzoek.
Vergelijkbare termen
Kunstgeschiedenis
Gebruikte bronnen: