Kruisbracing
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Kruisbracing is een constructieprincipe waarbij diagonale elementen, vaak in een X-vorm, worden toegepast om de stabiliteit van een bouwwerk te vergroten en weerstand te bieden aan horizontale krachten zoals wind of seismische activiteit.
Omschrijving
Kruisbracing wordt toegepast in diverse constructies, waaronder gebouwen, bruggen en steigers, om extra stijfheid te verkrijgen. De diagonale staven of profielen vangen trek- en drukkrachten op die ontstaan door zijdelingse belastingen. Dit helpt om vervorming van de constructie te beperken en zorgt voor een duurzaam en stabiel geheel. Materialen die hiervoor gebruikt kunnen worden zijn onder andere staal of aluminium, afhankelijk van de specifieke toepassing en vereiste sterkte.
Toepassing in steigerbouw
In de steigerbouw is kruisbracing een veelgebruikt element om de stabiliteit en veiligheid van de steigerconstructie te waarborgen. De diagonale schoren, ook wel kruisschoren genoemd, verbinden de verticale en horizontale delen van de steiger en zorgen ervoor dat de structuur bestand is tegen zijdelingse krachten, wat essentieel is voor een veilige werkomgeving op hoogte.,,,
Vergelijkbare termen
Schoren
Gebruikte bronnen: