Kruisbracing
Definitie
Kruisbracing is een constructietechniek waarbij diagonale staven of elementen worden gebruikt om stabiliteit te bieden aan een structuur, zoals een gebouw of brug, door dwarse trek- en drukkrachten op te vangen en over te brengen naar de fundering.
Omschrijving
Kruisbracing is een veelgebruikte methode in de bouw om laterale krachten op te vangen, zoals windbelasting en seismische activiteit. De diagonale bracing wordt vaak geplaatst in de vorm van een X of een V aan de buitenzijde van een gebouw of inwendig tussen kolommen en balken. Deze techniek zorgt voor extra stijfheid en sterkte in de constructie, waardoor de horizontale vervormingen worden beperkt. Het materiaal van de kruisbracing kan variëren van staal tot hout of zelfs composietmaterialen, afhankelijk van de vereisten van het project. Doordat kruisbracing de stabiliteit verbetert, kan het de mogelijkheid van ongewenste vervormingen, zoals doorbuiging of verdraaiing, verminderen.
Vergelijkbare termen
Schoren