Kruipcoëfficiënt
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De kruipcoëfficiënt (φ) is een factor die de verhouding aangeeft tussen de kruipvervorming en de elastische vervorming van een materiaal, zoals beton, onder constante belasting over tijd.
Omschrijving
Kruip is een niet-elastische vervorming die optreedt bij materialen zoals beton onder langdurige, gelijkblijvende belasting. In tegenstelling tot elastische vervorming, die verdwijnt zodra de belasting wordt weggenomen, is kruip een blijvende vervorming die toeneemt over tijd. De kruipcoëfficiënt is essentieel bij constructieberekeningen om rekening te houden met deze tijdsafhankelijke vervorming, die bijvoorbeeld kan leiden tot toename van doorbuiging in constructies, zoals balkons. De berekening van de kruipcoëfficiënt voor beton is vastgelegd in normen zoals NEN-EN 1992-1-1.
Factoren die kruip beïnvloeden (bij beton)
De grootte van de kruip van beton wordt beïnvloed door diverse factoren, waaronder de relatieve vochtigheid van de omgeving, de ouderdom van het beton op het moment van belasten, de sterkteklasse van het cement, de sterkteklasse van het beton, de geometrie van de betondoorsnede (zoals de dikte), en de duur van de belasting.
Waardebereik van de kruipcoëfficiënt (bij beton)
De waarde van de kruipcoëfficiënt (φ) voor beton kan variëren. Richtlijnen en methoden voor de berekening ervan zijn te vinden in normen zoals NEN-EN 1992-1-1.
Vergelijkbare termen
Kruip
Gebruikte bronnen: