Kromming
Definitie
Kromming verwijst naar de mate waarin een oppervlak of element afwijkt van een rechte of vlakke vorm, gemeten als de reciproke straal van de osculerende cirkel op dat punt. Het wordt vaak gebruikt bij het ontwerpen van gebouwen en constructies om de sterkte en stabiliteit ervan te bepalen.
Omschrijving
Kromming kan zowel positief als negatief zijn, afhankelijk van of de kromming naar buiten of naar binnen gericht is. Materialen zoals glaspanelen, houten liggers, of gebogen stalen elementen worden vaak gebruikt om kromming in de architectuur te realiseren. Kromme vormen kunnen esthetisch aantrekkelijk zijn, maar brengen ook uitdagingen met zich mee bij de fabricage en het inpassen in het ontwerp. In de bouw moeten zowel de theoretische berekeningen als de praktische uitvoering goed worden uitgevoerd om een constructie met de juiste kromming te verkrijgen.
Vergelijkbare termen
Buiging