Kristalglas
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Kristalglas is een glassoort waaraan metaaloxiden, zoals loodoxide, zinkoxide of kaliumoxide, zijn toegevoegd om specifieke eigenschappen te verbeteren, zoals helderheid, glans en geluid. In tegenstelling tot ware kristallen heeft kristalglas een amorfe structuur.
Omschrijving
Door de toevoeging van metaaloxiden, met name loodoxide, krijgt kristalglas een hogere brekingsindex en dispersie, wat resulteert in een grotere schittering en de mogelijkheid om licht te breken in regenboogkleuren, vooral bij geslepen oppervlakken. Dit maakt het populair voor decoratieve objecten en hoogwaardig drinkgerei. Vergeleken met standaard soda-kalkglas is kristalglas vaak zwaarder en geeft het een heldere, zingende klank wanneer het wordt aangetikt. Historisch werd hiervoor loodoxide gebruikt, wat het glas ook zachter maakte en makkelijker te slijpen. Hoewel loodhoudend kristalglas als veilig wordt beschouwd voor kortstondig gebruik (zoals drinken tijdens een maaltijd), wordt langdurige opslag van zure dranken afgeraden. Vanwege gezondheids- en milieuoverwegingen worden loodvrije varianten met andere metaaloxiden steeds gangbaarder.
Classificatie volgens loodgehalte
Volgens Europese richtlijnen wordt glas ingedeeld op basis van het gehalte aan lood(II)oxide (PbO) of andere metaaloxiden. Glas met minder dan 4% loodoxide wordt simpelweg "glas" genoemd. Glas dat minimaal 10% metaaloxide (waaronder loodoxide) bevat, mag "kristalglas" of "fijn glas" heten. Wanneer het loodoxidegehalte minimaal 24% is, spreekt men van "loodkristal". "Volloodkristal" bevat zelfs minimaal 30% loodoxide en staat bekend om zijn maximale schittering en gewicht, vaak gebruikt voor optische toepassingen of decoratieve objecten van hoge kwaliteit, zoals door Swarovski.
Vergelijkbare termen
Loodglas
Gebruikte bronnen: