Klinknagel
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een klinknagel is een metalen bevestigingsmiddel met een kop aan het ene uiteinde en een cilindrisch lichaam, de schacht, dat wordt gebruikt om twee of meer materialen permanent met elkaar te verbinden door het uiteinde van de schacht (de staart) te vervormen.
Omschrijving
Klinknagels worden gebruikt om materialen zoals platen en profielen permanent te verbinden door middel van klinken. Dit is een techniek waarbij de klinknagel door voorgeboorde gaten in de te verbinden delen wordt gestoken en het uiteinde van de schacht wordt vervormd, waardoor een tweede kop (sluitkop) ontstaat die de delen stevig tegen elkaar drukt. Klinknagels worden vaak gemaakt van materialen zoals staal, aluminium, koper of messing. Ze waren in het verleden wijdverbreid in de bouw en scheepsbouw, onder andere gebruikt in bruggen en de Eiffeltoren, maar worden tegenwoordig ook in andere sectoren toegepast.
Toepassingen en soorten
Klinknagels worden in diverse industrieën gebruikt, waaronder de bouw, scheepsbouw, machinebouw, en zelfs in de fabricage van kleding en lederwaren. Ze zijn geschikt voor het verbinden van zowel grote structurele elementen als kleinere assemblages. Er zijn verschillende soorten klinknagels, zoals massieve klinknagels voor zware toepassingen, halfholle en holle klinknagels die minder kracht vereisen voor installatie maar minder sterk zijn, en blindklinknagels (popnagels) die gebruikt kunnen worden wanneer slechts één kant van de constructie toegankelijk is. Ook bestaan er specifieke varianten zoals verzonken klinknagels voor een glad oppervlak en structurele klinknagels met hoge sterkte voor veeleisende verbindingen.
Vergelijkbare termen
Spijker
Gebruikte bronnen: