Kathedraalarchitectuur
Definitie
Kathedraalarchitectuur verwijst naar de bouwstijl die gekenmerkt wordt door imposante, vaak gotische kathedralen en kerken, met hoge spitsbogen, ribgewelven, luchtbogen, glas-in-loodramen en puntige torens.
Omschrijving
Kathedraalarchitectuur is een stijl die voornamelijk werd toegepast in de middeleeuwen voor de bouw van religieuze gebouwen. Kenmerkend zijn de verticale lijnen die de aandacht naar boven trekken, waardoor men zich als het ware naar de hemel voelt getrokken. De constructies waren vaak groots en wilden de grootsheid en verhevenheid van God benadrukken. Door innovatieve bouwmethoden en gebruik van spitsbogen en ribgewelven konden grotere ruimtes en hogere constructies worden gerealiseerd dan voorheen mogelijk was. Glas-in-loodramen dienden om het licht binnen te laten en verhalen uit de Bijbel te tonen aan de gelovigen. Kathedraalarchitectuur is niet alleen architectonisch indrukwekkend, maar ook symbolisch en spiritueel van aard.
Vergelijkbare termen
Gotische architectuur