Iso-standaard
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een ISO-standaard is een internationale norm, ontwikkeld door de International Organization for Standardization (ISO), die specificaties, richtlijnen of eisen bevat om consistentie, kwaliteit, veiligheid en efficiëntie te waarborgen in producten, diensten of systemen.
Omschrijving
ISO-standaarden zijn wereldwijd erkende afspraken die organisaties helpen efficiënter te werken, risico's te verminderen en de kwaliteit te verbeteren. Ze spelen een belangrijke rol in diverse sectoren, waaronder de bouw. Het voldoen aan ISO-normen, wat middels certificering kan worden aangetoond, kan vertrouwen opbouwen bij klanten, leveranciers en andere belanghebbenden. Voor bedrijven die meedingen naar opdrachten in de publieke sector is bijvoorbeeld ISO 9001 vaak een verplicht te bewijzen certificering bij aanbestedingen. De normen worden regelmatig herzien en bijgewerkt.
ISO in de Bouwsector
In de bouwsector worden ISO-normen gebruikt voor diverse aspecten, zoals kwaliteitsmanagement, milieubeheer, veiligheid en gezondheid op het werk, en informatiemanagement. Voorbeelden van relevante ISO-normen in de bouw zijn ISO 9001 (kwaliteitsmanagementsystemen), ISO 14001 (milieubeheersysteem), ISO 45001 (managementsysteem voor gezondheid en veiligheid) en ISO 19650 (informatiemanagement, relevant bij BIM). ISO 19650 is specifiek ontworpen om het beheer van digitale informatie in de levenscyclus van bouwwerken te standaardiseren en een veilige en gestandaardiseerde samenwerking tussen verschillende partijen in een bouwproject mogelijk te maken. Naast managementsystemen zijn er ook ISO-normen die betrekking hebben op materialen en specifieke toepassingen, zoals ISO 12944 voor de bescherming van staalconstructies tegen corrosie. Het Nederlands Normalisatie-instituut (NEN) beheert de ISO-standaarden en Nederlandse uitgaven hiervan.
Vergelijkbare termen
NEN-norm
Gebruikte bronnen: