Ionische zuil
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een Ionische zuil is een slanke zuil uit de Griekse bouwkunst die op een voetstuk staat en een kapiteel heeft dat versierd is met voluten (krullen).
Omschrijving
De Ionische orde is een van de drie klassieke bouworden uit de Griekse architectuur, ontstaan in Klein-Azië rond het midden van de zesde eeuw v.Chr.. Kenmerkend voor de Ionische zuil is de slanke vorm, die in vergelijking met de Dorische zuil beduidend smaller is. De zuil staat op een voetstuk, ook wel basement genoemd. De schacht van de zuil is voorzien van verticale groeven, cannelures genaamd, met daartussen smalle, platte banden (riemen). Bij de Ionische en Korinthische orde zijn er meestal 24 riemen tussen de cannelures. Het meest opvallende kenmerk is het kapiteel, dat aan weerszijden versierd is met twee grote, naar beneden hangende krullen, voluten genaamd. Boven de voluten bevindt zich een dunne dekplaat, de abacus. Ionische zuilen werden gebruikt in sierlijke en elegante bouwwerken, zoals tempels. Ze spelen een belangrijke rol bij het creëren van een gevoel van balans en harmonie. Vanwege hun elegantie worden ze nog steeds toegepast in latere bouwstijlen zoals de Renaissance en het Neoclassicisme.
Vergelijking met andere ordes
De Ionische orde is slanker en decoratiever dan de oudere Dorische orde. In tegenstelling tot de Dorische zuil, die direct op de stylobaat rust, heeft de Ionische zuil altijd een basement. De cannelures op de schacht van een Ionische zuil zijn dieper en gescheiden door een smalle band (riem), terwijl de cannelures bij Dorische zuilen elkaar met een scherpe graat raken. De Korinthische orde, die later ontstond, lijkt op de Ionische orde, maar heeft een rijker versierd kapiteel met acanthusbladeren, naast kleine voluten.
Vergelijkbare termen
Dorische zuil
Gebruikte bronnen: