Ijzeroven
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een ijzeroven, vaak aangeduid als hoogoven, is een installatie waarin ijzererts met een reductiemiddel zoals cokes en kalksteen wordt verhit om ruwijzer te produceren.
Omschrijving
Het proces van ijzerproductie vindt plaats in een ijzeroven, waarbij ijzererts bij zeer hoge temperaturen (rond 1500 °C) wordt gesmolten en gereduceerd. Het reductiemiddel, traditioneel cokes (ontgaste steenkool) en tegenwoordig ook poederkool, onttrekt zuurstof aan het ijzererts. Kalksteen wordt toegevoegd als smeltmiddel om onzuiverheden te binden en af te voeren als slak. Het vloeibare ruwijzer, met een hoog koolstofgehalte, verzamelt zich onderin de oven en wordt afgetapt. De slak drijft op het ruwijzer en wordt apart afgetapt. Vroegere ijzerovens, zoals laagovens, bereikten lagere temperaturen en produceerden een sponzige ijzermassa (wolf) die verder bewerking vereiste.
Historische ijzerovens
In de prehistorie en middeleeuwen werden ijzerovens in verschillende vormen gebruikt, zoals kuilovens en aftapovens. Kuilovens waren kuilen in de grond bekleed met klei, waarbij de slak in de kuil achterbleef. Aftapovens, gebruikt in de vroege middeleeuwen, lieten de slak via een opening onderin wegvloeien. Deze oudere ovens werkten op houtskool en bereikten temperaturen rond de 1125 °C, wat resulteerde in een sponzige ijzermassa (wolf) en slak.
Hoogovenproces
Het moderne ijzerproductieproces vindt veelal plaats in een hoogoven. De belangrijkste grondstoffen zijn ijzererts (vaak verwerkt tot pellets en sinters), cokes, en kalksteen. Deze materialen worden in lagen in de hoogoven gebracht. Hete lucht wordt onderin de oven geblazen, waardoor de cokes verbrandt en koolmonoxide ontstaat, het voornaamste reductiemiddel. De reactie onttrekt zuurstof aan het ijzererts, waardoor vloeibaar ijzer ontstaat. De kalksteen bindt onzuiverheden, die samen met andere smeltresten de vloeibare slak vormen. Ruwijzer en slak worden periodiek afgetapt.
Vergelijkbare termen
Smeedoven
Gebruikte bronnen: