Houtsterkte
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Houtsterkte is de eigenschap van hout die aangeeft hoe goed het materiaal bestand is tegen verschillende belastingen en krachten zonder te bezwijken of blijvend te vervormen.
Omschrijving
De sterkte van hout is een cruciale eigenschap voor constructieve toepassingen in de bouw. Het wordt bepaald door diverse factoren zoals de houtsoort, de kwaliteit van het hout, en het vochtgehalte. Zwaarder hout is over het algemeen sterker en stijver. Onvolkomenheden zoals kwasten, draadverloop en scheuren beïnvloeden de houtkwaliteit en daarmee de sterkte. Ook de duur van de belasting speelt een rol; hout kan kortdurende belastingen beter weerstaan dan langdurige. In de bouw wordt de sterkte van constructief hout geclassificeerd volgens Europese normen in sterkteklassen, zoals vastgelegd in NEN-EN 338. Voor naaldhout wordt de klasse aangeduid met 'C' en voor loofhout met 'D', gevolgd door een getal dat de karakteristieke buigsterkte aangeeft (bv. C18, C24). Machinale sortering op sterkte wordt steeds vaker toegepast naast visuele sortering.
Sterkteklassen
In Europa wordt de sterkte van constructief hout ingedeeld in sterkteklassen volgens de norm EN 338. Deze klassen geven de mechanische eigenschappen van het hout weer. Voor naaldhout worden de sterkteklassen aangeduid met de letter C (Coniferous) gevolgd door een getal, bijvoorbeeld C18 of C24. Dit getal correspondeert met de karakteristieke buigsterkte in N/mm². Voor loofhout wordt de letter D (Deciduous) gebruikt, eveneens gevolgd door een getal (bv. D18, D24). Naast gezaagd hout bestaan er ook sterkteklassen voor gelamineerd hout, conform normen zoals EN 14080, aangeduid met 'GL'.
Bepaling van Houtsterkte
De sterkteklasse van hout kan op verschillende manieren worden bepaald. Traditioneel gebeurde dit door visuele sortering, waarbij getrainde beoordelaars het hout keuren op basis van zichtbare kenmerken zoals draadverloop, de aanwezigheid en grootte van kwasten, de breedte van jaarringen en scheuren. Tegenwoordig wordt hout veelal machinaal gesorteerd. Deze methoden zijn gebaseerd op het verband tussen de buigsterkte en de elasticiteitsmodulus, waarbij machines bijvoorbeeld de doorbuiging meten bij mechanische belasting of gebruik maken van trillingen.
Vergelijkbare termen
Druksterkte |
Treksterkte |
Buigsterkte
Gebruikte bronnen: