Hollandse gevel
Definitie
Een Hollandse gevel is een karakteristieke gevelvorm uit de Nederlandse architectuur, vooral populair in de 17e en 18e eeuw, gekenmerkt door een trapvormige of klokvormige bovenkant.
Omschrijving
De Hollandse gevel is een iconisch element in de Nederlandse bouwkunst, vooral toegepast tijdens de Gouden Eeuw. Deze gevels zijn vaak te vinden in historische steden zoals Amsterdam, Leiden en Delft. Er zijn twee hoofdtypen: de trapgevel en de klokgevel. De trapgevel heeft een trapsgewijs verlopende bovenkant, terwijl de klokgevel een gebogen, klokvormige bovenkant heeft. De gevels zijn meestal opgetrokken uit baksteen en vaak versierd met ornamenten zoals natuurstenen banden, sierankers en gebeeldhouwde elementen. Ze werden veel gebruikt bij woonhuizen, pakhuizen en andere gebouwen in stedelijke gebieden. De Hollandse gevel combineert functionaliteit met esthetiek, waarbij de trap- of klokvorm ook diende om regenwater af te voeren en het dak te ondersteunen.Onderhoud van deze gevels is essentieel vanwege de gevoeligheid van baksteen voor weersinvloeden en vervuiling. Restauratieprojecten richten zich vaak op het behoud van de originele materialen en details. Een bekend voorbeeld is de grachtenpanden in Amsterdam, waar Hollandse gevels een belangrijk onderdeel van het stadsbeeld vormen.
Vergelijkbare termen
Trapgevel