High-tech architectuur
Definitie
High-tech architectuur is een bouwstijl die ontstond in de jaren 70 en zich kenmerkt door het zichtbaar maken van technologische en constructieve elementen, zoals stalen frames, glas en industriële materialen.
Omschrijving
High-tech architectuur, ook wel "late modernisme" genoemd, legt de nadruk op innovatie, functionaliteit en het esthetisch tonen van technische vooruitgang. Kenmerkend zijn de zichtbare constructies, zoals stalen balken, buizen en kabels, die niet worden verborgen maar juist worden geïntegreerd in het ontwerp. Materialen als staal, glas en aluminium domineren, vaak in combinatie met prefab-elementen.De stijl wordt vaak geassocieerd met gebouwen zoals het Centre Pompidou in Parijs (ontworpen door Renzo Piano en Richard Rogers) en de Lloyd's of London-building. Deze gebouwen tonen hun technische systemen, zoals liften, trappen en ventilatiekanalen, aan de buitenkant, wat een industriële uitstraling creëert.High-tech architectuur streeft naar flexibiliteit en aanpasbaarheid, waardoor gebouwen gemakkelijk kunnen worden aangepast aan veranderende behoeften. Echter, de nadruk op technologie en complexe constructies kan leiden tot hogere bouwkosten en onderhoudsuitdagingen.
Vergelijkbare termen
Modernisme